ناخودآگاه اشکات سرازیر میشن بلند میشی سریع در رو میبندی که کسی متوجه نشه و دوباره میشینم رو صندلی سعی میکنم با مشغول کردن خودم مانع ریختن اشکام بشم همون لحظه داداش بزرگه میاد تو اتاق
سریع خودمو جمع میکنم بلند میشم پشتم رو بهش میکنم با صدایی که سعی میکنم پر از شادی باشه میگم کفش جدیدمو دیدی؟
و همزمان خیسی صورتم رو پاک میکنم
*
تلخه تو چنین روزی باید پر از شادی باشم ولی تموم وجودم پر از درده
ارشد با اینکه لای هیچ کتابی رو باز نکرده بودم و رشته خودم نبود قبول شدم هرچند رتبه خوبی نیستش...
*
آدما هیچ وقت عوض نمیشن هیچ وقت هیچوقت