- ساغر، بذار اینجوری بگم
- من فوق العاده احساسی و وابسته به خانواده ام ، تا قبل از دور شدنم نمیدونستم...الانم روزی دوسه بار با خانوادم حرف می زنم...
- من به شدت عاشق پرهام بودم، بابام روز خواستگاری بغض کرده بود ولی چشمام کور شده بود و فقط احساس آرامش اون لحظه ام رو می دیدم...آرزوی محالی که داشت به واقعیت می پیوست...
- پرهام اصلا احساسی نیست،اهل سورپرایز کردن من نیست، ابراز احساسات نمیکنه، اهل گشتن نیست، از بازار رفتن متنفره و من همیشه تو این شهر خودم تنهایی باید کارام رو انجام بدم...
به طور مثال دوهفته قبل از هر مناسبتی اعلام میکنه من کادو نمیخرم من اینکار رو نمی کنم و... کادو میخره آخر سر ، ولی هیچ لذتی تو اون کادو نیست که از قبل هی بگه نمی گیرم....
- پرهام خصوصیاتش خوبه ها، اگه گیر ندم کمتر بحثی به وجود میاد... منم آزاد گذاشته ، تو ارتباطام با دوستام، زیاد دوست پیدا کردم ، هیچ سخت گیری مبنی بر بیرون رفتنم با دوستام نمیکنه
- ساغر ، من روز اول میدیدم پرهام بخاطر من نت نمیاد، فکر میکردم شرایطش رو نداره، نمیدونستم این تو وجودشه که کمتر تلاش کنه...
یعنی چشمام روی خصوصیات بدش بستم...
- ساغر ، من از زندگیم راضیم با دعواهای مکرر ، و هنوزم عاشق پرهام هستم اما اگه فرصت دوباره داشتم شاید چنین انتخابی رو نمیکردم بازتر نگاه می کردم، چون به مرور زمان اگه بها به احساسات نداد رخت می بنده، من قبلاً خیلی تلاش می کردم که پرهام رو یه ذره احساسی کنم ولی الان دیگه نه....
- فرهنگ خیلی مهمه، من خانواده شوهرم خیلی خوبن ، ولی یه بار نشده مادرشوهرم یا آجی کوچیکه اش تو این چند ماه که من کار میکنم مثلاً بپرسه خسته نشدی؟ وضعیت کارت چطوره و....
- فاصله مسافتی ما 12 ساعت هستش ، برای همین من تو خیلی جشنای فامیلم نتونستم حضور داشته باشم...
- مثلا مهر گل ( وبلاگ آرامش زندگیم ) دور از خانواده اش شده ، باید نظر اونم بپرسی.... یا سوسن که مشکلی هم نداره....
- دلتنگی رو می شه با مسافرت های پی در پی کمتر کنی...
باید خودت رو ببینی اینکه چقدر وابسته هستی؟
اینکه اون آقا قراره برات چه کارایی کنه ؟
تا حالا چه کارایی کرده واست؟
خانواده اش چطورن؟ خصوصیات اخلاقیشون نزدیکه با شما؟
تا حالا دور از خانواده ات شدی؟
بحثایی که تا حالا با اون آقا داشتی سر چه چیزایی بوده؟
ببین چه چیزایی برات مهم هست و دقت کن اون آقا داره یا نه....؟
خیلی خوب دقت کن و بعد درست انتخاب کن
پرتو عزیز دنیا دنیا ممنون بابت راهنماییت. منم میترسم از این حالم که یه جورایی چشمم رو بستم رو بدیهاش و فقط خوبیهاشو میبینم و... حرفات کمکم میکنه مطمئناْ. بازم مرسی.
این سوسن که مشکلی نداره منم آیا؟!!!
خیلی از این هایی که گفتی مخصوصا در مورد خانواده برا همه مون سخته ولی من کلا از اول سر ایین موارد صبور بودم. مثلا زمان دانشگاه میشد دو سه ماه نرم خونه و دور باشم ولی میساختم. اینجا هم همین طورم هر روز حرف میرنم با مامانم ولی قبول کردم که زندگی من اینجاست مال اونا کیلومترها دورتر.
در مورد محبت گفتی کبابم کردی خواهر!
توی این دورانی که من هستم و تو هم انشالله بزودی تجربش خواهی کرد میدونی که نیاز به توجه و محبت واقعا بیشتر میشه آدم حساس تر میشه. ولی همسر بنده اینو اصلا درک نمیکنه. همیشه شوخی داریم با هم . و تو سر هم میزنیم فقط و میزنیم زیر خنده. رمانتیک اینا اصلا! یعنی همش از طرف منه. منم دیگه کم کم داره فراموشم میشه ...
ولی اشکال نداره آدم بزرگ تر میشه این جوری و با تجربه تر. مثلا شاید مسئله ای که قبلا باعث دلخوری و ناراحتی و گریه و ... میشد الان برام هیچ مشکلی پیش نمیاره. تا میخوام تو خودم برم و از چیزی ذلگیر بشم یاد آخرش می افتم که بعد کلی اعصاب خوردی چون همسری بلد نیست ناز بکشه و از دل در بیاره خودم باید برم جلو و از دید اون مقصر و حساس هم شناخته بشم! میگم پاشو دختر شاد باش خودت باش فرض کن این راهو رفتی و پشیمون شدی و حالا برگشتی به قبل دعوا و دلخوری و یه فرصت دیگه داری که راه مسالمت آمیز رو بری. بعدش مثل آدمی که یه فرصت نو باارزش بهش دادن حالم خوب مبشه!
آره خواهر جااااااااااااااان زندگی متاهلی بی مشکل محاله! همه دارند. ولی مهم اینه که میدونم دوسم داره واسه راحتی منو اونی که تو راهه داره صبح تا شب زحمت میکشه میدونم توی این شهری که اینقدر خیانت و دروغ و .... زیاد شده اون دروغ بلد نیست بگه سر به راهه پاکه و اهل خانواده.همدیگه رو دوست داریم حتی اگه به اشتباه یادمون رفته باشه گاهی ابراز کنیم این دوست داشتن ها رو...
عجب دل پری داشتماااااااااااااااا