آرزو نوشت
وقتی ساعت از 12 میگذره میل عجیبی دارم به بیدار موندن...
شیرینیه خوندن رمان" عشق شازده" تموم وجودم رو فرا گرفته...
مدام از ذهنم میگذره کاش کنارم میبود...
از الان لحظه شماری میکنم واسه اومدنش...
دلم برای همه لحظه هایی که با او گذشته تنگ شده...
محک زدن
دیروز تا حالا تو اتاقم قرنطینه شدم ،از این عطسه های پی در پی متنفرم که اجازه نفس کشیدن هم به آدم نمیده...
*
پرهام هفته دیگه قراره بیاد و چقدر شیرینه انتظار اومدنش رو کشیدن...
و سختترین لحظه انتظار اون 12 ساعت آخر میگذره که تو راه هستش ....
*
سال گذشته پر از اتفاق هایی بود که همیشه فکر میکنم برای این اتفاق می افتاد که خدا میخواست صبرمون و میزان عشقمون نسبت به هم رو امتحان کنه...
اولین باری که با خانواده خونشون رفته بودیم بخاطر یه شوک عصبی اوضاع جسمی پرهام خیلی بد شد جوری که در طی اون 4 روزی که ما اونجا بودیم 5 بار سرم روش وصل شد...
دقیقا از اولین شبی که خونشون بودیم پرهام راهی بیمارستان شد من کنارتختش نشسته بودم اشک میریختم...
و از طرفی با بحثی که پیش اومده بود بین دو خانواده مامان بهم گفت حاضری قید پرهام روبزنی و برگردیم شهرمون؟
و.......
دومین باری که پرهام به شهرمون اومد از شانس بد حساسیت من عود کرد و اون مدتی که پرهام کنارم بود بیشترش مریض بودم ....
ناراحتی هایی که مابین من و پرهام پیش می اومد هیچ وقت هیچ کدوم از نزدیکان ازش با خبر نمیشدن...
مشکلاتی پیش می اومد که برای اولین بار باید تجربه میکردیم نمیدونستیم چطور باید در برابرشون ایستادگی کنیم...
...
فراموشی زودگذر
این روزا به طور مداوم ترانه ( همه چی آرومه ) رو گوش میگیرم حس فوق العاده ای رو در من به وجود میاره این ترانه...
این روزا بیشتر از گذشته عاشق پرهام شدم
*
از هر دری مینویسم تا دوباره نوشتن رو بخاطر بیارم
صدف
دیروز :
پای مامان پرهام رو گچ گرفتن امیدوارم زودی خوب شه...
اولین جلسه کلاس رو رفتم یه خورده با برنامه اشنا شدم...
قبل از کلاس رفتیم کنار دریا کلی دنبال صدف گشتم فقط یه دونه سالم پیدا کردم:-l
بازار رفتیم میخواستم کتاب بگیرم ولی هیچی مد نظرم نبود در نتیجه رفتیم سرکلاس...
بعد از چندین ماه تحصیلی تازه دیروز متوجه شدم یکی از استادا حضور غیاب میکنه :-" 4 جلسه غیبت واسه من زده بود هرچی بهش گفتم نمیدونستم فایده نداشت ولی خوب خداییش 4 جلسه رو غیبت داشتما........
استاد ازم خواست هرچی زودتر کار اموزش آقازاده اش رو انجام بدم و من قول سه شنبه دادم...
خیلی دپرس بودم ولی با شنیدن صدای شاد پرهام تموم ناراحتی هام تبدیل به شادی شد و پر از انرژی شدم
خدایا شکرت بخاطر بودن این مرد تو زندگیم...
بال
دیشب چقدر به خودم بالیدم که چون تویی کنارم دارم که خوب گوش میگیره
خیلی دوستت دارم پسرک دوست داشتنی من:-*
گرفتاری روزها
بهش میگم کاش همه روزا تعطیل بود درجواب میشنوم توکه از جمعه ها بدت می اومد و خودش ادامه میده که حالا چون میدونی باید از شنبه مدام مشغول باشی تا آخر هفته برای همین چنین ارزویی میکنی....
آره خوب روزای زوج باید برم کلاس کامپیوتر...اون از 7 صبح تا 12...
روزای فرد + چهارشنبه باید برم کارآموزی....
تا سه شنبه هم عصرا دانشگاهم...
4 و 5 شنبه ها هم باید تموم تلاشم رو کنم که برنامه هایی که برای عکاسی دارم رو دنبال کنم...
*
چند تا فیلم دیدم که واقعا از دیدنشون لذت بردم پیشنهاد میکنم ببینید
SPLICe.2010
Bring It On Fight To The Finish
twilight
The Twilight Saga New Moon
Salt 2010
Street Dance
قلب سنگین
به پرهام ما بین خواب و بیداری زنگ میزنم به شوخی و بدون هیچ غرضی حرفی میزنم که باعث ناراحتیش میشه...
حالا که بیدار شدم زنگ میزنم متوجه میشم اون حرف چقدر باعث ناراحتیش شده و اصلا نمیخواد حرفای من رو بشنوه ....
و من بیشتر ناراحت میشم که چرا اون حرف رو بد تعبیر کرده ....
باورتون میشه این موقع ها اینقدر قلبم سنگین میشه که تموم وابستگی هام به دنیا قطع میشن...
*
الان ناراحتم چون نمیفهمم چرا باید مردا اینجوری باشن؟